Toen ik gepest werd vond de directeur het een goed idee om mij te laten praten met een leerlingenbegeleider. Ik leerde hieruit dat ik eigenlijk wel goed reageerde op de pestsituatie maar toch hield het pesten niet op. Zo reageerde ik bijvoorbeeld niet boos, maar verdedigde ik me wel door assertief te zijn.

Wat ik wel raar vond was dat ik de enige was die met iemand moest gaan praten en de pesters niet. Uiteindelijk ben ik van school veranderd. Dat hielp wel, maar niet volledig zoals ik hoopte. Het is pas echt gestopt vanaf het 3e middelbaar omdat de pesters zich niet meer met me bezighielden. Nu sta ik veel zelfverzekerder in het leven, maar soms als er iets voor de grap gezegd wordt voel ik me nog aangevallen. Ook mijn vertrouwen in mensen is minder, ik zou bijvoorbeeld niet direct tegen iemand vertellen wat ik voel. Toch vind ik van mezelf dat ik positief in het leven sta en dat probeer ik ook te blijven. Als ik een tip aan anderen zou kunnen geven zou ik zeggen: niemand moet zich ooit minderwaardig voelen omdat iedereen in het leven gelijk is.